Prezydent RP - prof. Ignacy Mościcki (1867-1946)
 

Ignacy Mościcki urodził się 1 grudnia 1867 roku w Mierzanowie pod Ciechanowem (na Mazowszu). Jego ojciec był uczestnikiem Powstania Styczniowego z roku 1863, w domu panowały więc powstańcze tradycje i duch patriotyczny, którego nie zniszczyły zmierzające do wynarodowienia Polaków starania zaborców. Ukończywszy szkołę w Warszawie rozpoczął studia na wydziale chemii Politechniki w Rydze (dziś stolica Łotwy). Tam też wśród polskich żołnierzy ryskiego garnizonu i studentów organizował tzw. "kółka oświatowe", których głównym celem była działalność konspiracyjna. Kiedy w roku 1891 ukończył studia i powrócił do Polski, kontynuował swoją działalność spiskową, która jednak została odkryta i Mościcki zmuszony był w 1892 opuścić kraj.

 

Przez pięć lat pobytu w Londynie, tam bowiem wyemigrował z rodziną, studiował w Technical College w Finsbury i Patent Library skupiając się głównie na pracy naukowej. W roku 1879 został asystentem profesora Józefa Wierusza, prowadząc jego laboratorium na Uniwersytecie we Fryburgu (Szwajcaria), następnie wykładowcą na Politechnice Lwowskiej, gdzie w roku 1925 został rektorem a w końcu, jeszcze tego samego roku, wrócił do Warszawy, jako wykładowca Politechniki Warszawskiej. Porzuciwszy w tym okresie działalność polityczną oddał się badaniom naukowym, które zaowocowały szeregiem odkryć w dziedzinie elektrochemii i fizyki. Między innymi jako pierwszy zastosował na skalę przemysłową uzyskiwanie z powietrza azotu, niezbędnego do produkcji kwasu azotowego oraz skonstruował ogromnej mocy generatory.
 

Mościcki był także inicjatorem powstania bądź założycielem wielu zakładów chemicznych na terenie Polski, m. in. Instytutu Badań Naukowych i Technicznych "Metan", Fabryki Chemicznej w Jaworznie, Fabryki Związków Azotowych w Chorzowie i Państwowej Fabryki Związków Azotowych pod Tarnowem.

W roku 1926  powrócił również do działalności politycznej. 1 czerwca tego roku, na wyraźne żądanie Józefa Piłsudskiego, (po zamachu majowym) został zaprzysiężony na prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Urząd swój sprawował przez trzynaście lat, 8 maja 1933 roku został bowiem wybrany na drugą kadencję. Jednak w rzeczywistości władza spoczywała do roku 1935 w rękach Piłsudskiego, który sam funkcji prezydenta przyjąć nie chciał. Mościcki natomiast pełnił ją do 1939 roku. Kiedy 1 września Polska została zaatakowana przez hitlerowskie Niemcy prezydent wydał odezwę, w której nawoływał cały naród do zbrojnej walki o niepodległość i stawienie oporu najeźdźcy. 17 września natomiast, kiedy w granice Polski wkroczyły wojska radzieckie, razem z rządem udał się do Rumunii, gdzie jednak, w wyniku presji Niemiec na rumuńskie władze, został internowany. Wówczas powołując się na szwajcarskie obywatelstwo, jakie otrzymał pracując w 1879 na tamtejszym Uniwersytecie, złożył urząd, mianując swoim następcą prezesa Światowego Związku Polaków Władysława Raczkiewicza.

 

W grudniu 1939 roku Ignacy Mościcki przeniósł się z rodziną do Szwajcarii. Tam też pozostał do śmierci.
Zmarł 2 października 1946 w wieku 79 lat w Versoix pod Genewą